Verslag van Dirk Duinmeijer:
Een goed gevulde zaal zorgde voor een gezellige basis en ’t Gevolg heeft dit uitgebouwd tot een heerlijke avond. Bij de inleiding werd nog eens genoemd dat deze groep een grenzeloos repertoire heeft en bovendien elk folknummer een eigen geluid geeft. En dat maakten Doortje, Marcel, Piet en Hans helemaal waar…
De vier leden van de band zijn erg verschillend, in hun verschijning en in hun spel: Doortje is zeer vaardig op de viool, maar ook de fluit bespeelt ze prachtig. Zelfs heeft ze bij één nummer de gitaar ter hand genomen. Marcel is een meester op de trekharmonica. Hij geeft vooral de Ierse jigs en reels een heerlijke schwung met de felle tonen van zijn instrument. Sinds 2007, toen de band ook bij ons te gast was, heeft hij zich duidelijk ontwikkeld; waar hij eerder dienend speelde, is hij nu veel meer op de voorgrond met zijn expressieve spel.
Hans is altijd heerlijk om naar te luisteren én naar te kijken. Hij geniet van het contact met het publiek. Hij vertrouwde ons toe in de pauze: “Ze kunnen me niet dichtbij genoeg komen… dan groei ik tijdens het optreden”. Hans hanteerde vnl. de (slag)gitaar, maar daarnaast ook nog de mandoline. Voor Piet was het eigenlijk de vuurdoop, hij is i.p.v. Welmoet gekomen en nog niet zo lang bij de band. Je zou verwachten dat hij zich nog wat timide zou opstellen, maar hij maakte tijdens zijn spel en zang juist veel contact met medespelers of publiek en bleek duidelijk in voor wat gekkigheid. Hij heeft een fijne stem om naar te luisteren, en ook is hij de multi-instrumentalist van de band: gitaar, mandoline, banjo, fluit, trommel en bodhrán.
Grenzeloos repertoire, een eigen geluid, twee wezenlijke kenmerken van ’t Gevolg. Maar er moet nog één karaktereigenschap worden genoemd: enthousiasme!!! Nadat het laatste nummer geklonken had werd die eigenschap in het dankwoord toegevoegd en het publiek werd gevraagd om dit enthousiasme te beantwoorden met een wederkerig applaus. En dat kregen ze… verdiend!
De avond leek te eindigen zonder sessie, maar toen het meeste publiek al vertrokken was, werd er toch nog een half uurtje gezongen en gespeeld door … tja, door een nieuw gezicht, vergeten naar zijn naam te vragen… (het was de vriend van Doortje: René met zijn broer Eddy – op snaredrum) en wie het lied kende stemde in…
De avond werd sfeervol besloten door 2 vrouwen van de groep Out-Cider die bij ons op bezoek waren. Zij zongen a capella en tweestemmig het lied: ”Steal away”… Schitterend!